Kuala Lumpur merupakan
bandar yang paling maju dan paling pesat. Disebabkan pelaburan begitu banyak
tertumpu di ibu negara, maka banyak kemajuan fizikal telah dapat dibina dan
hasilnya boleh dilihat dengan pandangan kasar. Banyak bangunan pencakar langit,
kemudahan infrastruktur dan perkhidmatan awam yang mudah didapati di Kuala
Lumpur. Dengan adanya pelaburan jugalah banyak peluang pekerjaan yang
ditawarkan yang akhirnya berlaku migrasi secara besar-besaran. Sebahagian besar
penduduk yang tinggal di bandar di negeri lain(selain Selangor dan Kuala
Lumpur) dan di luar bandar telah berpindah ke kotaraya itu mencari makan bagi
menyara kehidupan mereka dan keluarga mereka.
Kesannya, bilangan
penduduk di Kuala Lumpur telah meningkat dengan begitu mendadak dan jumlah
kepadatan di Kuala Lumpur begitu besar.
Mengikut data yang telah dikeluarkan oleh Jabatan Statisitik Negara,
jumlah penduduk semasa di Kuala Lumpur pada tahun ini ialah dianggarkan seramai
1.73 juta manakala pada tahun 2010,
Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur merupakan tempat yang mempunyai kepadatan
penduduk yang paling tinggi di negara kita iaitu 6891 orang setiap kilometer
persegi.[1]
Oleh sebab itu, tidak hairan mengapa di Kuala Lumpur berlakunya kesesakan lalu
lintas yang begitu kerap walaupun bukan dalam waktu puncak.
Namun, tidakkah kita
sebagai rakyat Malaysia terfikir tentang satu persoalan yang besar iaitu adakah
pemesatan yang berlaku seperti di Kuala Lumpur juga berlaku di negeri-negeri
lain? Jika tidak, mengapa? Walaupun Kuala Lumpur mempunyai status sebagai ibu
negara Malaysia, namun kita tidak boleh menafikan keperipentingan akan peranan
dari negeri-negeri selain Kuala Lumpur dan Selangor.
Negeri-negeri lain yang
mempunyai ibu negeri seperti Alor Setar sehingga masih tidak mempunyai bangunan
pejabat syarikat swasta yang tesergam gah seperti di Kuala Lumpur, kawasan
pedalaman seperti di Kuala Pilah misalnya tidak mempunyai kemudahan
perkhidmatan awam seperti Kuala Lumpur dan banyak kawasan luar bandar terutamanya
di Sabah dan Sarawak yang tidak mempunyai kekuatan ekonomi sehebat Kuala Lumpur
kerana kurangnya anak-anak muda yang mahu bekerja di luar bandar. Sebab itulah
kesesakan lalu lintas yang berlaku di bandar lain tidak seburuk di Kuala Lumpur
melainkan ketika musim perayaan atau pada waktu puncak. Inilah yang dinamakan
jurang kemajuan dan demografi antara bandar dan luar bandar di Malaysia.
Kita pernah dimaklumkan
tentang satu projek mega yang telahpun dilaksanakan di negeri Johor iaitu
Bandar Iskandar yang mana penulis merasakan mampu menjadi bandar alternatif
selain Kuala Lumpur untuk rakyat kita bermigrasi ke sana bagi mencari
pendapatan. Walaubagaimanapun, sehingga sekarang, penulis masih tidak tahu
sejauh manakah sumbangan projek Iskandar itu dengan hasil pelaburan yang begitu
banyak terhadap pembangunan ekonomi negara khususnya pembangunan ekonomi
masyarakat setempat.
Malaysia merupakan
negara yang begitu kaya dengan pelbagai sumber dan ini merupakan satu peluang
untuk kita memanfaatkan sumber-sumber alam yang mampu menjana pendapatan buat
negara dan rakyat. Syarikat-syarikat berkaitan kerajaan atau dikenali sebagai ‘Government-Linked Company’ dan syarikat
swasta seharusnya bersedia untuk menyediakan dana bagi melaburkan wang ke
tempat-tempat lain bagi membuka peluang pekerjaan yang lebih banyak lagi.
Walaubagaimanapun,
penulis bukanlah mahu Kuala Lumpur dijadikan sebagai model untuk memajukan
tempat-tempat lain kerana setiap tempat kebiasaannya mempunyai nilai kebudayaannya
yang tidak boleh dihapuskan. Nilai-nilai yang baik seperti semangat saling
hormat-menghormati, tolerasi antara kaum dan kehidupan yang mengamalkan ajaran
agama yang sudah diterapkan dalam diri masyarakat serta diamalkan harus dikekalkan.
Tidak seperti Kuala Lumpur yang mengalami urbanisasi yang banyak ditumpukan pada
aspek fizikal tetapi semakin hilang aspek kerohanian dan moralnya yang
tergambar dalam cara hidup sebahagian penduduk di bandar itu. Bukan itu sahaja,
identiti bagi setiap tempat yang ingin dibangunkan juga perlu diperkenalkan
supaya menjadi mercu tanda yang dapat membezakan tempat-tempat yang pelbagai.
Penulis yakin
produktiviti negara mampu dimaksimumkan sekiranya tiada diskriminasi pelaburan
di dalam negara kita. Sumber negara harus dibahagikan secara saksama agar
keadilan sosial dapat dicapai. Oleh itu, pihak kerajaan dan swasta harus
memainkan peranan yang penting bagi membangunkan Malaysia dan memaksimumkan penggunaan
tanah-tanah di Malaysia yang seharusnya tidak dibiarkan kekosongan tanpa ada
usaha untuk mengadakan aktiviti ekonomi. Pada masa yang sama, khazanah alam
hendaklah dijaga agar supaya tidak terhapus akibat nafsu-nafsi manusia yang
mahukan kekayaan dunia.
[1]
Web Jabatan Statisitik Negara Malaysia, www.statistic.gov.my
 |
| Penulis boleh dihubungi melalui muhammadadamiium@gmail.com |
0 comments:
Post a Comment